Ik draai me voor onbepaalde tijd om. Monumentale wijzers van de klokkentorens van de kathedraal, nummers die op de armbanden van onze horloges schokken. Ik wikkel mezelf rond. Gebeurtenissen die al achterhaald zijn wanneer we erover praten, wanneer de ins en outs van wat we “crises” noemen alleen maar veranderen zonder dat het scenario wordt gewijzigd….
Zo begint het verhaal dat de geschiedenis op zijn kop zette, dat van een geboorte in Bethlehem. Een gebeurtenis, die een drager van verhalen wordt, een matrix van hoop.
Lichtvonken dienen als mijlpalen voor de wandeling van de horlogemaker naar de wieg van Bethlehem, waar de tijd even is gestopt, moet zijn mars hervatten: de onsamenhangende automaten kunnen levende wezens worden op de mars om de toeschouwers, die acteurs zijn geworden, in een gekke farandole te leiden.